امضای دیجیتال، در عصر امروز یکی از امن‌ترین و البته پذیرفته‌شده‌ترین روش‌های ابراز و اثبات هویت دیجیتال به شمار می‌آيد. این ابزار جهت شناسایی و هویت سنجی انسان‌ها و ماشین‌ها و نرم‌افزارها استفاده می‌شود. امضای دیجیتال در ترکیب با ویژگی‌های بایومتریک، از امن‌ترین روش‌هایی است که تا به امروز عرصه فناوری به آن رسیده است.

امضای دیجیتال از سه ویژگی مهم و البته متمایز نسبت به سایر روش‌های جایگزین برخوردار است:

• اثبات هویت و سندیت یا به عبارتی Authenticity: اطمینان یافتن از شخصی که سند را امضا کرده است.
• یکپارچگی: در امضای دیجیتال هیچ دست‌کاری و تغییری اتفاق نمی‌افتد.
• غیر قابل انکار بودن: شخصی که سند را امضا می‌کند نمی‌تواند امضایش را آنکار کند.

از جمله اشتباهاتی که بین افراد درباره امضای دیجیتال بسیار رایج است، آن است که این امضا را با تصویر اسکن شده‌ی امضای فیزیکی یکسان می‌دانند. برخلاف امضای کاغذی، امضای دیجیتال هیچ ارتباطی به یک الگو نقاشی شده ندارد. این امضا صرفا یک تابع ریاضی بوده که روی رشته‌ای از اعداد عمل می‌کند.

امضای دیجیتال توانسته زمینه مناسبی را جهت حفاظت از حریم خصوصی افراد فراهم کند. امکان دخل و تصرف در توافق صورت گرفته بین طرفین بعد از زمان عقد قرارداد صفر می‌شود. از این رو نه‌تنها امنیت مراودات مالی و حقوقی ارتقا یافته، بلکه جلوی تشکیل پرونده‌های قضایی که رسیدگی به هریک تا ماه‌ها به طول می‌انجامد گرفته می‌شود.